Við verðum að vinna með umheiminum til að umheimurinn vilji vinna með okkur.

Það er og verður alltaf hægt að finna fólk hér heima og erlendis sem finnur til samkenndar með okkur og finnst að við séum órétti beitt. Ég get vel tekið undur allt mögulegt sem nú er sagt í þá veru.

Það breytir ekki þeirri staðreynd að semja þarf um skuldir okkar og það strax. Við verðum að byggja hér upp og það verður ekki gert meðan byggingarefnið fæst ekki. Við verðum að vinna með umheiminum til að umheimurinn vilji vinna með okkur.

Ég á í fórum mínum umsóknareyðublað frá Fjárhagsráði Íslands með ártalinu 1947. Afabróðir minn var að ráðast í byggingu íbúðarhúss svo heimilisfólkið gæti flutt úr gömlum torfbæ. Sækja þurfti um leyfi til að flytja allt inn. Það efni sem fékkst var hrákatimbur, asbest til að klæða með að utan og annað eftir því.

Þetta hús var um margt heilsuspillandi og lélegt.  Flutt var úr því 1974 og það síðar gefið slökkviliðinu til æfingar.

Langar okkur aftur til þessa tíma. Þið sem viljið standa í lappirnar eins og það er kallað. Vitið þið hvernig var að búa á Íslandi þá.

Fátæktin er föl hverjum sem er, en velsældin er því miður vandfundið djásn, sem okkur hefur tekist að höndla.

Hendum velsældinni ekki út um gluggann fyrir  þjóðarstolt sem ég dreg þó í efa að margir skilji í hverju er fólgið.