Landbúnaðurinn og ESB

Hér er vitnað í skýrslu sem unnin var af Evrópusetri Háskólans á Bifröst í apríl 2008 fyrir Neytendasamtökin og heitir Hverju myndi ESB aðild breyta fyrir íslenska neytendur?

Í  kafla um Landbúnaðar og byggðastefna ESB segir;

Þegar kemur að samningum um landbúnaðarmál á alþjóðavettvangi þar með talið á vettvangi ESB, hefur sú breyting orðið að nú er litið svo á að hlutverk landbúnaðarins sé mun víðfeðmara heldur en aðeins að framleiða matvöru. Landbúnaður snýst nú einnig um vernd menningarverðmæta, umhverfismál, dýravernd, byggðaþróun, heilbrigðismál og öryggismál í matvælaframleiðslu. Taka þarf tillit til allra þessara þátta þegar samið er um landbúnaðarmálefni á alþjóðavettvangi.

Þarna eru mun fleiri þættir taldir sem flokkast sem landbúnaður og er það vel.

Umræða um og andstaða við landbúnaðarstefnu ESB felst í að landbúnaður á Íslandi verði lagður í rúst. Þar er um að ræða miklar rangtúlkanir og vanþekkingu. Auðvitað verða einhverjar breytingar, ekki nokkur ástæða til að neita því. En hver segir að þær verði til hins verra þegar grannt er skoðað. Ég vil leyfa mér að fullyrða að breytingarnar verði til mikilla bóta fyrir allt atvinnulíf út um land. Vísa ég þar til túlkunar ESB um HARÐBÝL SVÆÐI, sjá hér úr kaflanum;

Landbúnaður og matvörumarkaður í Finnland, Svíþjóð og Noregi.

þar segir; Í aðildarsamningum Norðurlandanna; Svíþjóðar, Finnlands og Noregs (Norðmenn felldu síðar aðildarsamninginn í þjóðaratkvæðagreiðslu) féllst Evrópusambandið á að skilgreina landbúnað norðan 62. breiddargráðu sem heimskautalandbúnað. Viðurkenningunni fylgdi heimild til stjórnvalda í þessum ríkjum að styrkja innlendan landbúnað norðan 62. breiddargráðu umfram það sem tíðkast á öðrum svæðum innan ESB.

Það skal tekið fram að Ísland er allt norðan 62. breiddargráðu.