Umræðan um Evrópusambandið

Umræðan um Evrópusambandsaðild verður háværari með hverjum deginum hér á landi sem er ekki skrítið. Ástæðurnar æpa líka á okkur úr öllum áttum. Krónan okkar er svo agnarsmá að hún á sér ekki lífsvon í ólgusjó alþjóðlegra fjármálamarkaða. Það er enginn áfellisdómur yfir neinum heldur bláköld staðreynd sem við verðum að vinna út frá. Ef við tökum sjósókn sem dæmi á má líkja þessu við smábát sem hoppar og skoppar á öldutoppum út á reginhafi í hvernig veðri sem er. Það hefur ekki enn tekist að smíða skip sem getur ekki sokkið þó margir hafi reynt. Það er mun öruggara að ferðast með stóru vel hönnuðu skip milli landa, en smábát. Þó er stjórn Seðlabankans að rembast eins og rjúpan við staurinn að hafa stjórn á íslenska hagkerfinu sem bert fyrir veðri og vindum á alþjóðahafi peningamála með örgjaldmiðli og okurvöxtum.

Þessi þráhyggja er beinlínis hlægileg en um leið alveg ömurleg og óskiljanleg. Menn reyna að bíða af sér umræður eins og einu sinni var hægt og rembast við að telja okkur trú um að þetta sé besta leiðin fyrir fólkið í landinu. Fólkið í landinu veit bara betur og gerir kröfur um úrbætur. Þjóðin kann að lesa, skrifa og reikna svo það gengur ekki lengur að bera svona fáránlega hluti á borð fyrir hana. Við erum upplýst þjóð sem er meðvituð um að vera hluti af alheiminum, en ekki einangruð og fáfróð eins og við vorum fyrir fáeinum áratugum.