Hvers vegna má gefa sjávarauðlindina en ekki leigja jarðhitann til nýtingar

Það hefur aldrei mátt gefa fiskinn í sjónum. Tel nokkuð einsýnt að upphafleg áform þáverandi stjórnvalda hafi verið að afhenda nýtingarréttinn, ekki sjálfan fiskinn um ókomin ár.

Í áranna rás hafa svo útgerðarmenn seilst lengra og lengra með ýmsum lagaklækjum, dómar hafa gengið sem hafa skapað erfðarétt, rétt til skipta við hjónaskilnaði og fjármálastofnanir hafa tekið veð í veiðiréttinum og svo framvegis.

Nú þegar nýtingarétturinn að orkunni á Suðurnesjum er seldur til Magma Energy, er umræðan um innköllun veiðiréttarins við Ísland orðin mjög hávær og vinna hafin í þeim tilgangi.

Þjóðin er sem sagt vöknuð um mikilvægi sinna auðlinda og það er vel. Minni á að mikil umræða var um Vatnalögin í vor. Að selja nýtingarrétt til 65 ára með möguleika á öðrum 65 eru samtals 130 ár. Það er bara of mikið til almenningur sætti sig við slíkt.

Mikið vantar á að heilstæð lög svo ekki sé talað um ákvæði í stjórnarskrá um óskoraðan eignarétt Íslenska ríkisins að auðlindum þessa lands.