Krónan okkar stóri vandi

Ég upplifi mjög mikla afneitun hjá andstæðingum ESB, gagnvart okkar handónýtu krónu. Þegar tal þeirra berst að Evrópusambandinu er eins og við séum stödd á barmi glötunar. En hvað segja þau um krónuna - verðtrygginguna og vextina.

Stjórnmálamenn eiga að stjórna hvoru tveggja, en hvernig spyr ég á móti. Handaflið er fyrir löngu margreynt og gjörsamlega ótækt. Hvað annað hafa stjórnvöld til að vinna með sem skiptir einhverju máli. Harla lítið meðan krónan er við lýði.

Setjum lítinn bolta eða belg í íslenska jökulá í vorleysingum og vonum að hann komist á haf út. Sú aðgerð felur þó í sér minni áhættu, en að setja krónuna á alþjóðlegan markað. Við erum í heimatilbúnu greiðslufalli sem enginn veit hvað endar.

Á fossbrúninni er stórt tré og við viljum grípa í það, ná taki og halda fast. Þá segja afneitunarpostularnir, nei nei þetta tré að ættað frá útlöndum, ekki snerta það er eitrað og boðar okkur illt. Við skulum vera frjáls og velkjast áfram um á litla boltanum okkar. Hann er góður - hann er íslenskur - hann hentar okkur.

Enn það bull segi ég nú bara.........