Æsingur og heift hjálpar okkur ekki

Ég hef undanfarna daga verið að lesa mér til á bloggsíðu Egils Helgasonar. Þar skrifar fólk um atburði síðustu vikna og lætur reiði sína í ljós með þvílíku offorsi að mér er virkilega farið að ofbjóða. Málefnaleg umræða heyrir orðið til undantekninga, en þeim mun meira sést þar af sleggjudómum í allar áttir.

Er ekki æsingurinn að verða full mikill. Það er alveg tímabært að draga andann nokkrum sinnum og slaka á. Múgæsingurinn er orðinn svo mikill og heiftin eftir því að það er beinlínis óhollt fyrir okkur sjálf að láta svona. Þetta er farið að líkjast nautaati eða einhverju þaðan af æstara. Kjaftasöguburðurinn er örugglega í fullum gangi og Gróurnar ansi margar. Við erum að tala um lifandi manneskjur, en ekki skrímsli. Þetta fólk á fjölskyldur, ættingja og vinu. Þar er ég bæði að tala um stjórnmálamennina okkar og peningamennina. Ég bið Guð að hjálpa ykkur öllum og vona innilega að þið verðið ekki fyrir álíka persónuárásum sjálf og ég hef séð hérna á síðu EH. Bloggsíður landsmanna  eru sennilega meira og minna fullar af svona skrifum, því miður.